"
ಅಮಲುಗಣ್ಣಿಗೆ ಇವಳು ಸದಾ ಸುಂದರ ಗಾಂಧಾರಿ
" ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಸಾಲಿದು. ಅದೇನೊ ಈ ಸಾಲು ಒಂತರ ಇಷ್ಟವಾಯ್ತು, ಗಾಂಧಾರಿಯ ಬಗೆಗಿನ ಕುತೂಹಲವು ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದೇನೊ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಮಹಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕುಂತಿ, ದ್ರೌಪದಿ ಮತ್ತು ಗಾಂಧಾರಿ ಎಲ್ಲರೂ ದುರಂತ ನಾಯಕಿಯರೇ. ಯಾರು ಆ ಪಾತ್ರಗಳ ಒಳಹೊಕ್ಕು ಅವುಗಳ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಪಾತ್ರಗಳಿಗೆ ಅವುಗಳ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ಧೋರಣೆಯನ್ನು ಒಪ್ಪದೆ ಬೇರೆ ವಿಧಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವುಗಳ ಅಸಹಾಯಕತೆಯನ್ನು ಜನರು ಬೇರೆಯದೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಥೈಸಿ ಕೊಂಡರು. ಹಾಗೆಯೇ ಗಾಂಧಾರಿ ಅಪ್ರತಿಮ ಸೌಂದರ್ಯವತಿಯಾಗಿದ್ದರು ಅವಳು ಸುದ್ದಿಯಾಗಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಅವಳ ಪಾತಿವ್ರತ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಮಾತ್ರ.
ಗಾಂಧಾರಿ ಸೌಂದರ್ಯವತಿ, ಬುದ್ಧಿವಂತೆ ಮತ್ತು ಸುಸಂಸ್ಕೃತೆ. ಅವಳಿಗೂ ಎಲ್ಲರಂತೆ ವಯೋ ಸಹಜ ಅಕಾಂಕ್ಷೆಗಳಿದ್ದವು. ಸ್ವಚ್ಛಂದವಾದ ನೀರಿನ ಛಾಯೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತ ನೂರಾರು ಕನಸುಗಳನ್ನ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸಖಿಯರು ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಹೊಗಳುತ್ತ ಅವಳಲ್ಲಿ ನೂರಾಸೆ ಬಿತ್ತಿದ್ದರು. ಅವಳಿಗೂ ಪ್ರಾಯದ ಹುಡುಗಿಯರಂತೆ ಸುರಸುಂದರನನ್ನು ವರಿಸುವ ಆಸೆಯಿತ್ತು. ತನ್ನ ಅಪ್ರತಿಮ ಚೆಲುವನ್ನು ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವು ಆರಾಧಿಸುವ ಮನ್ಮಥನ ಆಗಮನಕ್ಕೆ ಅವಳ ಮನ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆದದ್ದೇನು? ಅವಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಒಬ್ಬ ಕುರುಡ. ಸೌಂದರ್ಯದ ಗಂಧ ಗಾಳಿ ಗೊತ್ತಿರದ ಹುಟ್ಟು ಕುರುಡ. ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ತನ್ನಿಡಿ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆಂದು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಅವಳಿಗೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಕಣ್ಣ ಪಟ್ಟಿಯಿಂದಾಗಿ.
ಕಣ್ಣಿದ್ದು ಕುರುಡಿಯಂತೆ ಬದುಕುವುದು ಅಂದರೆ ಸುಮ್ನೆನಾ? ಇದೆಲ್ಲಾ ಗಾಂಧಾರಿ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ಮಾಡಿದ್ಳಾ? ಹೀಗಂತ ನನಗೂ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದಿದೆ. ಆದರೆ ಎಸ್. ಎಲ್. ಭೈರಪ್ಪನವರ ’ಪರ್ವ’ ಓದಿದಾಗ ನನಗೆ ಕಂಡಿದ್ದು ಬೇರೆಯದೆ ಗಾಂಧಾರಿ. ಅವಳಿಗೆ ಕುರುಡನನ್ನು ವರಿಸಲು ಒಂದಿಷ್ಟು ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ ಅದೊಂದು ಬಲವಂತದ ಮದುವೆ. ಮದುವೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಗಾಂಧಾರಿ ಮಗುವಿನಂತೆ - ಅಪ್ಪ, ಆ ಕುರುಡನೊಂದಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿದರೆ ನಾನೆಂದು ಅವನ ಮುಖವನ್ನ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದು. ಸ್ವಾರ್ಥ ಸಾಧನೆಗಾಗಿ ಅವಳಪ್ಪ, ಇನ್ನೂ ಹುಡುಗು ಬುದ್ಧಿ ನಾಲ್ಕಾರು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಅವಳೇ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಬಟ್ಟೆ ಬಿಚ್ಚುತ್ತಾಳೆಂದು ಮಾಡಿದ ಒಲ್ಲದ ಮದುವೆ. ಅವಳ ಕಣ್ಣಿನ ಪಟ್ಟಿಗೆ ಜನರು ನೀಡಿದ ಬೇರೆಯದೆ ಬಿರುದು. ಒಲ್ಲದ ಗಂಡನಿಗಿಂತ ಒಲಿದು ಬಂದ ಪತಿವ್ರತೆ ಅನ್ನೊ ಬಿರುದನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಖಯಾಲಿಯೋ? ಒಟ್ಟಂತು ಅವಳೊಬ್ಬಳು ಪತಿವ್ರತೆಯಾದಳು.
ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯ ಮಾತ್ರ ಮುಳ್ಳಿನ ಗಿಡದಲ್ಲಿನ ಹೂವಿನಂತೆ ಬಾಡಿಹೋಯಿತು, ಸವಿಯುವ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗದು ನಿಲುಕಲೆಯಿಲ್ಲ.
